Verhalen, verhalen

Beste mensen,

Al een hele tijd heb ik niets van me laten horen. Geen nieuwe blogs over alles wat met slechthorendheid of mijn boek te maken heeft. Valt er dan niets meer te zeggen? Jawel hoor. Zo was er een heel mooie middag bij Adelante over slechthorendheid. Met informatie van maar liefst twee audiologen, een moeder van een kind met twee CI's, die bovendien muziekdocente is. Ze liet zien hoe ze haar dove dochtertje toch van muziek laat genieten en hoe ze samen Sinterklaasliedjes in gebaren zingen. En er waren kraampjes van belangenverenigingen, die ook uitleg gaven en hun ervaringen deelden. Tijdens deze middag mocht ik vertellen over mijn boek, hoe het tot stand was gekomen, waarom ik het geschreven heb en hoe het voor mij als slechthorende/ dove is in een horende wereld. We hopen er een jaarlijks evenement van te maken.

Nu de kerstdagen eraan komen, wil ik ook soms naar een kerkdienst. In de kerk waar ik regelmatig heen ga, is ringleiding. Een prachtig systeem, waardoor ik de voorganger en iedereen die iets zegt, goed kan verstaan. Anders is dat als ik naar een andere kerk ga. Dan is het zoeken op internet: is er ringleiding aanwezig? Als ik het niet op internet vindt, wil het nog niet zeggen dat het er niet is. Dan ga ik proberen achter contactgegevens van de koster te komen, gewoonlijk weet hij of zij het wel. Dat wil zeggen: als het er is. In mijn boek heb ik Lia daar mee laten worstelen als ze naar een uitvaart gaat. Want zelfs als het er is, wil dat nog niet altijd zeggen dat het ook werkt. Zelf heb ik het een keer meegemaakt bij een bruiloft: er zou ringleiding in de zaal moeten zijn, maar die moest aangezet worden en niemand wist hoe dat moest. Dan heb je er nog niet veel aan uiteraard.

Zo zijn er nog genoeg dingen te verbeteren, maar als alle slechthorenden maar vaak genoeg aan de bel trekken, moet het lukken om de horende wereld te laten weten wat we nodig hebben en hoe ook slechthorenden erbij kunnen horen.

Nu terug waarom ik zo lang niets heb geschreven. Dat is vooral om de simpele reden dat ik het te druk heb. Druk privé en druk met het schrijven van nieuwe verhalen. Niet zozeer over slechthorendheid, maar over andere dingen,
voornamelijk gefantaseerd, maar verhalen die zomaar waar gebeurd zouden kunnen zijn. Bij jouw om de hoek bijvoorbeeld. Wordt het ooit een nieuwe boek? Wie weet, dat zou leuk zijn. Komt er ook nog een boek over slechthorendheid? Misschien wel, maar dan wordt het zeer zeker weer een heel ander boek dan “Mam hoort weer!”, het wordt ook geen vervolg erop.

Hiermee eindig ik dus voorlopig mijn blog. Ik zeg voorlopig, want ik meld me in elk geval nog in het voorjaar, als ik mee mag doen met de 'Human Library' in Waalwijk op 23 maart. Die datum kun je dus alvast in je (nieuwe) agenda noteren. Daarover vertel ik t.z.t. meer. Tot die datum houd ik dus even 'radiostilte'.

Hierbij wil ik jullie allemaal heel hartelijk bedanken voor het lezen van mijn boek en blog en voor de leuke reacties die ik hierop kreeg. Verder wens ik jullie allemaal, ook als ik je niet persoonlijk ken, hele gezellige feestdagen en heel veel moois voor 2019.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Reacties

Zoals altijd weer super actueel en to the point!!
Veel succes met het fictie schrijven en ik kijk weer uit naar je blogs over een paar maanden!
Fijne dagen en een gezond, succesvol en inspirerend 2019!!
Ine
ine diiksterhuis, op 24-12-18


Kleurtjes

Hoezo bijzonder?

Vooroordelen?

Je hoort toch goed?

Week tegen Eenzaamheid