Batterijtjes
Gisteren is mijn vader onverwachts in het ziekenhuis opgenomen. In de stress en de chaos moet er dan natuurlijk van alles mee zoals toiletartikelen, een pyjama en schoon ondergoed. Waar een ander niet altijd aan denkt maar wat voor een slechthorende vaak het allerbelangrijkst is, zijn hoortoestelbatterijtjes. Helaas hadden noch de ambulancemedewerkers noch mijn moeder daaraan gedacht. Het gevolg was dat mijn vader al een paar uur later nog maar één werkend oor had en de volgende ochtend helemaal niets meer kon horen. Balen want het bezoekuur zou pas ’s avonds zijn! Nou wist ik toevallig dat er in de hal van het ziekenhuis, naast allerlei winkeltjes met kaarten, ballonnen en veel teveel verleidelijk lekkers, ook een audicien van een bekende keten zat. Ik vond dat nog juist zo goed bedacht: als je net naar de KNO-arts bent geweest die je (nieuwe) hoortoestellen voorschrijft, kun je ze meteen beneden aanschaffen. Daar kon ik vast wel een pakje batterijtjes voor hem bestellen, meende ik. Tegenwoordig kun je met online bankieren het ook op fysieke afstand met gemak afrekenen, dus dat hoefde geen probleem te zijn. Helaas, dat was in andere tijden misschien mogelijk geweest, maar waar alle winkels inmiddels weer open zijn, was de audicien dat niet: “Vanwege de Corona is ons filiaal in het ziekenhuis tot en met juni gesloten.” Hoezo? Alsof we allemaal ineens van half maart tot 1 juli niet meer slechthorend zijn? Dat zouden we graag willen. Voor mijn vaders batterijtjes zat er dus niets anders op dan ze persoonlijk te gaan brengen naar het ziekenhuis. En vanwege hetzelfde virus werd mij de toegang tot zijn ziekenkamer ontzegt: alleen mijn moeder mag bij hem op bezoek komen. Dat vind ik nou weer wél een begrijpelijk besluit. Die gaat vanavond weer naar hem toe. En in de tussentijd kan ook mijn vader dan horen wat er met hem besproken wordt.
Dus als je slim bent, zorg je dat je altijd, in elke tas en beurs, een paar hoortoestelbatterijtjes hebt zitten. Aan ambulancemedewerkers wil ik vragen of ze dit aan het lijstje ‘mee naar het ziekenhuis’ willen toevoegen. Want ongetwijfeld zullen er vaak ouderen zijn die met spoed in het ziekenhuis worden opgenomen en juist veel ouderen zijn slechthorend. Het is dan fijn als er iemand is die zegt: “Hebt u batterijtjes voor uw hoortoestellen in de tas?” Want juist die hoortoestelbatterijtjes zijn zo belangrijk, ik durf zelfs te beweren dat ze voor velen nog belangrijker zijn dan een pyjama of een tandenborstel. Die dingen kunnen wel een paar uurtjes wachten, maar communiceren kan, juist in dit soort situaties, niet wachten.
Blijf allemaal gezond! Saskia