Niet belangrijk?

Je kent vast wel zo’n situatie waarin bijvoorbeeld collega’s babbelen over ‘koetjes en kalfjes’, zoals: “Goh wat een rotweer weer vandaag.” Waarop de ander dan antwoord: “Ja, ik was ook helemaal nat geregend vanmorgen.” Als ik daar, als slechthorende bij sta, is dat voor mij vrijwel onmogelijk te verstaan, zeker als er op de achtergrond ook nog allerlei geluiden zijn van bijvoorbeeld de koffie-automaat. Ik kan dan twee dingen doen: Of het gesprek negeren, waardoor men kan denken dat ik op z’n minst niet houd van wat men in het Engels ‘small talk’ noemt, en men mij in het ergste geval zelfs voor autistisch aanziet. Of ik kan assertief zijn en vragen: “Wat zei je? Waar hebben jullie het over?” Zodat ik mee kan praten en misschien kan zeggen: “Volgende week wordt beter weer verwacht.” Maar in plaats van dat men mij bij het gesprek betrekt, wordt er vaak gezegd: “Ach, het was niet belangrijk.” Waarop ze vervolgens hun koffiebeker uit de automaat pakken en terug naar hun bureau lopen. Natuurlijk is het niet echt belangrijk wat ze zeiden, maar mag ik dat zelf alsjeblieft bepalen? Ik kan daar nooit zo goed tegen als dat tegen mij wordt gezegd.

Een ander voorbeeld is wanneer er een inleding komt op iets dat wél op zijn minst vermeldenswaardig is of zelfs belangrijk. Dat noem ik ‘een opstapje’. Bijvoorbeeld iemand zegt tegen je: “Gisteren was ik op de markt en daar had een klant naast me het over hun vakantie in Frankrijk. Dat herinnert me eraan dat …” Ho, stop! Ik was nog aan het puzzelen over de eerste woorden want ik heb alleen iets verstaan van ‘gisteren’ en 'ar’. Wat voor ‘ar’? Een arrenslee? Nee, niet in mei in Nederland. Een kar dan? Ik stel mezelf een handkar voor of een fietskar. Of de ark van Noah? Met al dat gepuzzel ontgaat me dan de rest van de zin, dus vraag ik mijn gesprekspartner: “Wat was er gisteren?” Waarop die me verbaasd aankijkt (hij is al drie zinnen verder immers). “Dat is niet belangrijk,” zegt hij of zij dan. "Het gaat erom dat ik dacht aan …" Maar ook zo’n inleiding, zo’n ‘opstapje’ zoals ik het noem, kan soms wel belangrijk zijn. En ik kan niet weten of je het wilt hebben over iets op de markt of over iets dat je per toeval ‘aan elkaar knoopt’. En ook hiervoor geldt dat ik graag zelf wil bepalen of iets belangrijk is of niet.

Dus als een slechthorende je vraagt om iets te herhalen, doe dat ook en laat het vervolgens aan hem of haar over om de belangrijkheid van hetgeen je zei te bepalen. En bedenk dat ook een slechthorende wel eens over ‘koetjes en kalfjes’ wil praten.

Twitter Facebook LinkedIn Volgen