Zit je hoortoestel wel goed?

“Zit je hoortoestel wel goed?” Het was deze week al de derde die het me vroeg.

Soms irriteert me die vraag. Het wordt ook vooral gevraagd op momenten dat ik iets niet verstaan heb. Kennelijk denken mensen dan dat ik iets niet verstaan heb doordat mijn hoortoestel (lees: het CI) niet goed zit. “Er zit niets in je oor,” zeggen ze dan vaak erachteraan. Ja, dat klopt, dat is nou het kenmerk van een CI, daarbij er immers niets in het oor, want dat oor doet het niet meer, vandaar het CI. Misschien krijg ik die vraag ook steeds vaker omdat de nieuwste hoortoestellen (voor licht tot matig slechthorenden) ook bijna geen oorstukje hebben dat het oor afsluit, maar alleen een klein dopje aan een heel dun snoertje. Maar ik kan jullie verzekeren dat mijn CI zit goed.

Toch kan ik me wel voorstellen dat niet iedereen het snapt. Men is gewend aan een ‘conventioneel’ hoortoestel met op zijn minst een dopje dat in je oor zit en bij mij zit iets dat erop lijkt, náást mijn oor. Bij mijn type CI heeft het dan nog een functie; er zit een microfoontje aan het uiteinde, maar bij andere merken is het alleen een steuntje om de processor, het ‘hoortoestel’ achter het oor, houvast te geven.

Voor al diegenen die niet helemaal begrijpen hoe het werkt, volgt hier een beknopte uitleg. Voor plaatjes kun je het beste even googelen, anders krijg ik problemen met CI-fabrikanten en dat is het laatste wat ik wil.

Bij een gewoon hoortoestel worden de geluiden versterkt, luider gemaakt, maar gaan ze nog wel de normale weg: Het oorstukje (dopje of snoertje) stuurt het geluid door de gehoorgang naar het middenoor met de gehoorbeentjes en vervolgens naar het binnenoor, het slakkenhuis, alwaar het geluid door een paar duizend trilhaartjes wordt opgevangen en doorgegeven aan de gehoorzenuw. Tot slot komt het aan in de hersenen en hoor je het geluid van een stem, een trommel, onweer of een auto. Wat is de natuur toch mooi!
Helaas zijn bij mij die trilhaartjes in mijn slakkenhuis kapot. Geen trilhaartjes is dus geen overbrenging naar de gehoorzenuw dus kan ik niet horen. Pech. Maar daarvoor is het CI uitgevonden, hoera! Dat werkt als volgt: het microfoontje vangt het geluid op en stuurt het naar de processor, die achter mijn oor zit (dat ‘hoortoestel’). Daar wordt het eerst omgezet in een elektronisch signaal waarna dat signaal doorgestuurd wordt naar een zendspoel, op mijn hoofd. Via die zendspoel gaat het naar de ontvanger in mijn hoofd. Die beide delen zitten met een magneet, door mijn hoofdhuid heen, aan elkaar 'vast'. Van daaruit gaat het naar een aantal elektroden in mijn slakkenhuis. Daar wordt de gehoorzenuw ‘getriggerd’ die het naar mijn hersenen sturen, waar ik het als geluid waarneem. Wat een prachtige uitvinding! Ik ben er nog elke dag blij mee.

Dus ken je iemand met een CI en denk je “wat zit dat raar” weet dan dat het goed zit. En weet dat ik met mijn CI wel heel veel kan horen, maar dat ook als het CI optimaal functioneert, verstaan in sommige situaties toch altijd een uitdaging blijft. 22 elektroden kunnen nu eenmaal nooit duizenden trilhaartjes vervangen.

Wil je plaatjes en uitleg graag op papier naast elkaar hebben? Lees dan mijn boek ‘Mam hoort weer! Van hoortoestel naar Cochleair Implantaat’. Daarin staat ook alles precies uitgelegd, en natuurlijk nog veel meer.

Twitter Facebook LinkedIn Volgen