Week tegen Eenzaamheid
Vorige week was het de Week tegen Eenzaamheid. Op radio en TV waren spotjes te horen/ zien wat mensen deden om de eenzame medemens op te vrolijken met bijvoorbeeld bezoekjes. Daarbij was vooral aandacht voor eenzame ouderen. Dat is ook de meest logische en mogelijk ook de grootste groep eenzamen. Daarnaast wordt er ook vaak gedacht aan mindervaliden; zij kunnen immers minder makkelijk fysiek de deur uit daardoor zijn sociale contacten voor hen ook vaak lastiger.
Maar een grote groep die vaak wordt vergeten, zijn doven en slechthorenden. Zij kunnen er makkelijk zelfstandig op uit, de wat jongere slechthorenden en doven hebben vaak nog een (betaalde) baan, dus eenzaam hoeven zij niet te zijn, toch? Mis. Ook veel doven en slechthorenden zijn eenzaam. De reden is dat ze het sociale contact missen. Dat klinkt niet echt logisch, maar als je bedenkt dat ze niets verstaan in een (groot) gezelschap, is het misschien wat duidelijker. Dat gaat niet alleen over feestjes waar je niet heen gaat omdat je niets kan verstaan door geroezemoes, muziek en ander ‘lawaai’. Maar ook over clubjes en verenigingen: de bingo-avonden in het buurthuis, de biljartclub in het café, kaartavonden met je vaste kaartmaatjes. Die zijn voor slechthorenden vaak een ramp: al dat gepraat om je heen, kopjes die rammelen, muziek op de achtergrond en dan moet je je ook nog enorm inspannen om te verstaan of er ‘vier’ of ‘tien’ wordt gezegd. Dat geldt ook voor het praatje bij de koffie-automaat op je werk of de vrijdagmiddagborrel met collega’s. Want als Jan met Piet praat, kan de slechthorende het al niet meer verstaan. De overkant van de tafel is soms al te ver om de ander te verstaan, laat staan als je een meter of drie, vier van elkaar af staat. voor een goedhorende prima te verstaan, maar voor iemand die ernstig slechthorende is, is die afstand echt te groot. Als je al meegaat dan kost het je soms meer energie dan dat het oplevert en dan is de gezelligheid ver te zoeken.
Gelukkig zijn er steeds meer initiatieven die ervoor zorgen dat je er wel bij kunt horen. Initiatieven van bijvoorbeeld andere slechthorenden en doven die hetzelfde meemaken en voelen als jij. Initiatieven die ervoor zorgen dat je weer mee kunt doen, met hulp misschien van een schrijf- of gebarentolk. Initiatieven van mensen die je welkom heten in de club en ervoor zorgen dat je anderen ontmoet die hetzelfde meemaken als jij. Bij deze dus: Dank aan al deze mensen die dit soort bijeenkomsten, fysiek en/ of online, mogelijk maken! Mede dankzij jullie inzet zijn ook heel veel doven en slechthorenden een beetje minder eenzaam.
Reacties
Ik merk ook dat mensen gaan schreeuwen en zeggen kunje het nu wel verstaan en inderdaad je bent eenzaam door je beperking