Kleurtjes

Vorige week was het de beurt aan jongste dochter (begin 20) om haar eerste hoortoestellen te krijgen. “Natuurlijk baal ik ervan dat het nodig is,” zei ze. Om vervolgens, pragmatisch als ze is, eraan toe te voegen “Maar ik ben blij dat ik een moeder als voorbeeld heb die me kan helpen.”

Zo gingen we dus samen naar het audiologisch centrum en vervolgens naar de audicien. We waren voorbereid: wel ringleiding, geen accu maar batterijtjes. Als uitwonende student is ze immers regelmatig af en toe in Limburg, door de week in Noord-Holland en als biologe-in-opleiding moet ze ook nog wel eens hier of daar kamperen. Dan is zo’n oplader niet handig. Waar ze ook al over had nagedacht was de kleur. “Ik adviseer altijd om de kleur van je haar te nemen,” zei de audicien, “dan valt het niet zo op.” Maar hij kende mijn dochter natuurlijk nog niet. Beige, bruin? Niks daarvan, witte wilde ze. Iedereen mag aan haar zien dat ze slechthorend is, alleen zo kan men er ook rekening mee houden. Helaas, wit was niet leverbaar bij merk X, type Y. Dan maar de tweede keus: zilver. Uiteindelijk is het meer grijs dan zilver, maar vooruit. Alles beter dan ‘lelijk’ bruin, beige of zwart.nWel ging er een mailtje naar de fabrikant: “Waarom hebben jullie dit type niet in leuke kleurtjes?” Het antwoord was even duidelijk als bedroevend: “Je bent een van de weinigen die zich niet schaamt voor deze handicap.” Ja, en dus …? Blijven jullie dat versterken? “Type Z (speciaal voor kinderen) is wel leverbaar in allerlei kleuren,” stond er nog bij. Maar waarom alleen type Z? Waarom niet alle andere typen? Waarom hoeven kinderen zich niet te schamen voor hun gehoorverlies, maar zodra ze volwassen zijn ineens wel? Het is al lastig genoeg om slechthorend te zijn, laten we het dan alsjeblieft niet nog hebben over ‘onzichtbare hoortoestellen’ en over schaamte.

Dus als jij ook een hoortoestel wilt in een leukere kleur dan bruin, beige, grijs of zwart, laat het weten! Aan je audicien en vooral aan de fabrikant. Alleen door van ons te laten horen, kunnen we onze beperking een beetje opfleuren. En ben je een naaste van iemand met een beperking, auditief, visueel of anderszins, wees er dan trots op als diegene zich, ondanks alles, staande weet te houden in een maatschappij waarin een handicap vooral onzichtbaar moet zijn. Verdoezel de beperking niet, noch het hulpmiddel dat diegene in staat stelt om mee te doen. Want ik weet zeker dat de hoortoestelfabrikant ongelijk heeft. Ik weet zeker dat mijn dochter en ik niet de enigen zijn die zich niet schamen voor onze beperking.

Twitter Facebook LinkedIn Volgen