Mijn boek in de bieb!

Deze week kreeg ik een leuk mailtje: mijn boek is geaccepteerd door Biblion en is daarmee straks te lenen in de Nederlandse bibliotheken! Daar ben ik natuurlijk wel een beetje trots op. De eerste bibliotheek die toegezegd heeft mijn boek in haar collectie te willen opnemen, is de bibliotheek van Heerlen, Schunck*. Ook de bieb in mijn woonplaats Landgraaf heeft mijn boek besteld, leuk! Voortaan kan iedereen in Nederland mijn boek in de bieb lenen. Ik zou dus zeggen: ren naar de bieb en vraag naar mijn boek! Wie weet willen andere bibliotheken ook wel mijn boek in hun collectie opnemen.

In het mailtje werd ook gezegd dat ik een kleine vergoeding kan krijgen voor elke keer dat mijn boek wordt uitgeleend. Dat is mooi meegenomen. De bibliotheek houdt daarvoor netjes een hele administratie bij van welk boek hoe vaak is uitgeleend. Om die vergoeding ook daadwerkelijk te krijgen, moest ik me aanmelden bij een stichting, werd mij verteld. Daar kan ik me wat bij voorstellen want het lijkt mij ondoenlijk voor een bibliotheek om ook nog elke schrijver apart te benaderen om de uitleenvergoeding over te maken.

De site van de stichting was echter niet erg duidelijk voor mij, die zat vol met juridische taal waar ik geen verstand van heb. Dat werd dus contact opnemen met de genoemde stichting. Telefoneren is voor de meeste mensen het makkelijkste, maar ik moet altijd even een drempel over om de telefoon te pakken. Dankzij mijn CI kan ik wel telefoneren, maar met vreemde stemmen blijft het vaak lastig. Toch pakte ik daags na Hemelvaartsdag de telefoon en belde de betreffende stichting. Gelukkig geen eindeloze keuzemenu's, maar wel een bandje: “Al onze medewerkers zijn op dit moment in gesprek. Een ogenblik geduld alstublieft, u wordt zo spoedig mogelijk te woord gestaan.”. Uiteraard kan ik wel even wachten op mijn vrije dag. Na een kwartier 'in de wacht' heb ik de telefoon op luidspreker gezet en ben ik de was gaan opvouwen, even het nuttige met het aangename combineren. Als er dan geluid uit de telefoon kwam, hield ik het toestel snel aan mijn oor. Zó goed hoor ik nou ook weer niet dat ik kan verstaan wat ze zeggen als de telefoon meer dan een paar centimeter bij mijn oor vandaan is. Maar nee, helaas nog steeds hetzelfde riedeltje. Na een half uur was de was opgevouwen en had ik er genoeg van. Ik heb de verbinding verbroken en ben ik wat anders gaan doen, schijnbaar was er maar één medewerker die juist op het moment dat ik belde, met pauze was. Een uurtje later probeerde ik het opnieuw. Nu zou de medewerker toch wel terug zijn? Helaas, hetzelfde verhaal. Waarschijnlijk het verkeerde bandje opgezet. De vragen daarom maar via de mail gesteld, zoals ik meestal doe. De mogelijke leenvergoeding zal ik nog wel een keer krijgen.

Wil je de recensie van Biblion over mijn boek lezen, kijk dan even op de site van Bol.com, daar staat het op. Ik ben heel benieuwd wat jullie ervan vinden.

Veel groetjes, Saskia


Twitter Facebook LinkedIn Volgen



Kleurtjes

Hoezo bijzonder?

Vooroordelen?

Je hoort toch goed?

Week tegen Eenzaamheid