OPCI huiskamerbijeenkomst

De belangenorganisatie OPCI (Onafhankelijk Platform Cochleaire Implantatie) organiseert regelmatig lotgenotencontact, onder andere middels zogenaamde 'huiskamerbijeenkomsten'. Dat zijn bijeenkomsten letterlijk bij mensen thuis, dus met een kleine groep mensen. Deze week schoof ik ook aan bij zo'n huiskamerbijeenkomst, dit keer in Tilburg. Er waren een stuk of tien mensen, inclusief een schrijftolk en een vrijwilliger van OPCI als gespreksleider. Het merendeel van de bezoekers was zelf ernstig slechthorend en twijfelden over al dan niet een CI. Ik heb ook die twijfels gehad, dus ik herkende heel veel van hun onzekerheid. Zal ik er echt beter mee gaan horen? Klinkt een CI niet heel vreemd? En de operatie, gaat dat wel goed, is het wel veilig? Al die twijfels had ik een paar jaar geleden ook.

In mijn boek twijfelt Lia ook en zelfs haar dochter Iris ligt er wakker van. Beiden schrijven ze erover in hun dagboeken. Lia, bang dat de operatie zal mislukken, bang dat ze het verkeerde oor opereren, bang dat het geluid tegen zal vallen, bang dat …. stelt zichzelf tenslotte gerust: Als de arts zegt dat het goed zal gaan, moet ze daarop vertrouwen.

Iris luistert naar de geluiden die haar moeder niet kan horen. De geluiden van het verkeer, een hond die blaft, takken die tegen het huis aan zwiepen. De hele gewone geluiden voor een goedhorende. Iris vraagt zich af of haar moeder die geluiden straks ook kan horen.

Ook de deelnemers aan de huiskamerbijeenkomst hadden deze vragen, deze twijfels. Inmiddels heb ik een paar jaar een CI en ja, ik kan de hond van de buren horen blaffen en de takken tegen het huis aan horen zwiepen. En nee, ze hebben niet het verkeerde oor geopereerd. Ik ben elke dag nog zo blij dat ik het heb laten doen, ik kan er zo goed mee horen nu.

“Maar het klinkt toch heel anders dan een hoortoestel?” vragen veel mensen. Ja, klopt, voor een goedhorende klinkt het waarschijnlijk zelfs afschuwelijk. En ja, als ik mijn hoortoestel aan mijn 'beste' oor, waar ik nog klein beetje mee hoor, uit doe, klinkt het anders dan de combinatie CI-hoortoestel. Maar de grote winst is dát ik ermee hoor, dat ik ermee kan verstaan. Zonder mijn CI zou ik geen gesprekken meer kunnen voeren, zelfs niet met het allerbeste, allersterkste hoortoestel.

Zelfs het verschil in stemmen kan ik nu horen. Ik herinner me nog dat ik mijn CI nog maar kort had en ik in de huiskamer zat, terwijl mijn dochters in de keuken waren. Ik luisterde naar hun stemmen en ineens merkte ik dat ik kon horen wie er praatte. De afstand was te groot om te kunnen verstaan wat ze zeiden, maar ik kon horen wie er aan het woord was! Ik vond het zo fantastisch om dat te kunnen horen! Nog steeds ben ik elke dag blij met mijn implantaat.

Is er dan niets wat ik mis? Zeker wel. Ik mis de geluiden als ik mijn CI en hoortoestel uit heb, zoals 's nachts. Dan ben ik namelijk helemaal doof. Af en toe zou ik de geluiden van de nacht ook wel willen horen. Maar soms heeft het ook zo zijn voordelen om 's nachts doof te zijn: als de hele familie wakker ligt vanwege zwaar onweer, slaapt Saskia rustig door alles heen. Stilte voor mij!

Veel groetjes, Saskia

Twitter Facebook LinkedIn Volgen