Prachtige oren!

Onlangs mocht ik in Simpelveld uitleg geven over het verschil tussen een CI en een hoortoestel. Wat een mooie avond! Van Adelante audiologie en communicatie mocht ik een mooie doos lenen met daarin een echt CI. Zó minuscuul is het implantaat. Zó klein is een slakkenhuis dus. Niet groter dan een erwtje. Er daarin zitten, bij een goedhorend persoon, dan ook nog eens zo'n twintig- tot dertigduizend trilhaartjes die het geluid overbrengen naar je gehoorzenuw. Daarmee kunnen we alle voor de mens belangrijke geluiden horen en er betekenis aan geven. De menselijke stem ligt precies in het midden van hetgeen we kunnen horen: zo rond de 3.00 tot 4.000 hertz. Laat daar het menselijk oor nou net het gevoeligste zijn! Dan hebben we daarboven, in de hogere frequenties, nog wat 'ruimte' om leuke dingen te horen, zoals het fluiten van de vogeltjes, en daaronder, in de lagere frequenties, bijvoorbeeld het spinnen van de poes.

Dieren horen veel meer dan wij: een olifant kan op kilometers afstand ook heel lage frequenties horen. Handig om over grote afstanden met elkaar te kunnen communiceren. Andersom kan onze poes (pardon, kater) veel hogere frequenties horen. Wel tot 45.000 hertz! Een goedhorend mens kan 'maar' tot maximaal 20.000 hertz horen. Dat een kat hogere tonen (frequenties) kan horen dan een mens, is nodig om het gepiep van muizen te kunnen horen en lokaliseren. Toch zijn de oren van zowel de olifant, als de mens als die van de kat, hetzelfde opgebouwd. Met een oorschelp (al zijn die van de olifant natuurlijk wel stukken groter dan die van een mens of kat), een middenoor met gehoorbeentjes en een slakkenhuis met trilhaartjes. Wat is de natuur toch prachtig gemaakt!

Maar dan de mens zelf. Die heeft toch maar zo'n mooi stukje techniek als het CI uitgevonden. Een draadje, niet dikker dan een nylondraad, zit als een mooi krulletje in mijn slakkenhuis. Die 'nylondraad' bestaat in werkelijkheid uit 16 elektroden! Ongelooflijk! Daarmee kan ik weer horen. Natuurlijk zou ik liever een gezond slakkenhuis hebben, zou ik liever met mijn eigen oor kunnen horen. Maar mijn moeder zei het vroeger al: “Lieverkoekjes worden niet gebakken.” Ondanks het feit dat mijn gehoor zó slecht is dat ik ook met een hoortoestel niet meer kan horen, kan ik dat wel weer dankzij de uitvinding van het CI. Geweldig! Dank aan de uitvinder van dit prachtige stukje techniek en de arts die het kon implanteren.

Wil je zelf zien hoe zo'n CI eruit ziet, kom dan naar de informatiemiddag bij Adelante in Hoensbroek (Zandbergsweg 111) op 30 november. Daar kun je het CI bewonderen, met anderen over slechthorendheid praten en krijg je heel veel informatie over de mogelijkheden om, ondanks een slecht gehoor, toch mee te kunnen doen in de maatschappij. Natuurlijk kun je ook met mij praten over mijn boek of het er kopen. Bij mijn boekpresentatie bij Schunck*, afgelopen februari, was het idee ontstaan om deze informatiemiddag te organiseren. Nu zal mijn boek de rode draad van deze middag vormen. Vanaf 13 uur staat er koffie en thee
klaar, het programma begint om 13.30 uur. Meer informatie volgt in een volgende blog.

Twitter Facebook LinkedIn Volgen