Inclusie

Onlangs wilde ik naar de film. Ik had al een paar recensies gelezen over een bepaalde film en toen ik las dat deze film in een filmhuis in de buurt draaide en ook nog op een tijdstip dat ik kon, was ik vast van plan om erheen te gaan. Tot ik me een uurtje voordat ik wegging, realiseerde dat het een Nederlandse film was. Nederlands gesproken en dus niet ondertiteld. Het filmhuis kende ik wel want er worden vaker lezingen in deze zaal gegeven, maar er is daar geen ringleiding. Even aarzelde ik nog: ik wilde zo graag die film zien. Zou ik het niet toch proberen? Maar zonder ondertiteling en zonder ringleiding wist ik dat ik het niet zou kunnen volgen. Al doet mijn CI het werk ontzettend goed, het blijft een hulpmiddel en zo goed als een horende zal ik nooit kunnen horen. Jammer, een gemiste kans. Er wordt de laatste tijd veel gepraat over ‘inclusie’, wat zoveel inhoudt als dat mensen met een beperking optimaal kunnen functioneren in de maatschappij. Helaas wordt daarbij vaak gedacht aan zichtbare drempels (letterlijk) wegnemen. Maar onzichtbare handicaps, zoals slechthorendheid, worden naar mijn idee nog heel vaak vergeten.

In mijn boek heb ik ook iets dergelijks aangevoerd. Lia gaat naar een begrafenis van een familielid. Helaas werkt te de beloofde ringleiding niet en kan ze het gesprokene niet volgen. Ik heb daarbij ook uitleg gegeven wat een ringleiding is. Het is zo jammer dat er niet meer geïnvesteerd wordt in voorzieningen voor doven en slechthorenden. Een ringleiding aanleggen hoeft helemaal niet zo duur te zijn. Er wordt vaak wel geïnvesteerd in dingen die direct zichtbaar zijn, zoals nieuwe stoelen. Prachtig, iedereen kan zien hoe mooi je filmzaal is. Maar dat er ringleiding aanwezig is, is maar voor een relatief beperkte groep mensen van belang. Toch is het een steeds grotere groep mensen die slechthorend is en profijt van ringleiding heeft.

In sommige gevallen kan ik mijn eigen apparatuur meenemen. Zeker in een klein gezelschap gaat dat prima. Een speciaal apparaatje dat eruit ziet als een pen zet het geluid van de spraak om in een elektronisch signaal dat middels een ontvanger rechtstreeks naar mijn hoortoestel en CI wordt gestuurd. Reuze handig! In andere gevallen vraag ik soms een schrijftolk om te komen. Zij (of hij) is speciaal opgeleid om dit werk te doen: met een speciaal toetsenbord typt de schrijftolk hetgeen er gezegd wordt. Zo kan ik op een laptopscherm meelezen in plaats van te moeten luisteren. Het scheelt me een heleboel energie, zeker als er veel mensen zijn en mijn eigen apparaatje niet voldoende is. Zo kan ik kiezen wat ik gebruik. Helaas, voor zoiets als een film heb ik toch echt een ringleiding nodig. Het is immers een beetje onhandig als ik met een half oog naar de film moet kijken en tegelijkertijd naar het scherm van de schrijftolk naast mij om te kunnen volgen wat er in de film gebeurt.

Dus beste mensen, eigenaren van filmhuizen, kerken en andere openbare gebouwen, als jullie over inclusie nadenken, denk dan ook eens aan het wegnemen van andere drempels en leg een ringleiding aan. Uw slechthorende gast zal u er dankbaar voor zijn.

Veel groetjes, Saskia

Twitter Facebook LinkedIn Volgen